Regelmatig vragen ouders mij waarom ze met hun baby onder water moeten gaan. Het is namelijk nogal onnatuurlijk om dat te doen. Als ik uitleg waarom het zo belangrijk is zijn ouders gemotiveerd om het te doen. Hieronder kun je dat lezen.
Als je kindje niet geleerd heeft om onder water te gaan en hij valt in het water weet hij niet wat hem overkomt en wat hij moet doen. Hij is volkomen verrast en doet niets. Hij ademt water in en verdrinkt, zelfs al in een klein laagje water. Dat is de reden dat je kindje bij het babyzwemmen vertrouwd gemaakt wordt met het onder water gaan. In een veilige setting met jou erbij leert hij zijn adem inhouden en in actie komen als hij in het water valt.
Hele jonge baby’s beschikken nog over de reflex waarbij de luchtwegen automatisch afsluiten als ze onder water gaan. Jonge baby’ zijn onbevangen, kennen nog geen angst en als je op jonge leeftijd met je kindje gaat zwemmen leert hij dat onder water gaan bij zwemmen hoort. Het komt elke les terug en je kind raakt eraan gewend. Als de reflex verdwenen is en je baby is nog geen jaar oud zal hij moeten leren om zijn mondje dicht te doen.
Hoe doe je het?
Voordat je de eerste keer met je kindje onder water gaat kun je eerst kijken naar andere ouders en kindjes die al vaker gezwommen hebben en gewend zijn om onder water te gaan. Dat is vaak een geruststelling omdat je kunt zien dat er niets engs gebeurt. De eerste keer is het goed om alleen te kijken naar de reactie van je kindje als hij onder water gaat, zodat je daarmee vertrouwd raakt. Het is belangrijk dat je je kindje zo opspannen mogelijk vasthoudt. Als je het zelf spannend vindt heb je namelijk de neiging om je kindje stevig vast te houden. Onbewust geef je daarmee het signaal af aan je kindje dat hij alert moet zijn, dat er iets spannends en bedreigends gaat gebeuren. Houd je je kindje daarentegen ontspannen vast dan zal je kindje ontspannen reageren.
Je kindje kan op diverse manieren reageren.
• Hij kan zich verslikken. Geen nood, dat kent hij, want hij verslikt zich ook wel eens in zijn voeding. Dan moet hij even hoesten en is het over. De reactie van jou is bepalend hoe je kindje dit ervaart. Als jij reageert alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat hij zich verslikt dan is er niets aan de hand. Als jij daarentegen (met lage stem) laat merken: ‘Oh, wat vervelend nou toch dat je je verslikt’ zal je kindje zich eerder vervelend voelen dan dat je reageert (met hoog stemgeluid): ‘Hè toch, moet je even hoesten‘ en je nep-hoest zelf ook een paar keer. Je kindje zal even hoesten en het is over.
• Het kan ook zijn dat je kindje schrikt. Als hij nog erg jong is kan hij de schrikreflex vertonen (armpjes spreiden). Je praat geruststellend tegen je kindje en jouw reactie laat merken dat er niets mis mee is om even te schrikken.
• Je kindje kan als in een reflex een zwembeweging maken met zijn hoofd in de nek. Dit is een heel natuurlijke reactie die bij alle jonge dieren waar te nemen is als overlevingsreactie als ze in het water komen.
Als je tevoren al weet wat de mogelijk reacties van je kindje kunnen zijn en laat merken dat het altijd goed is, hoe hij ook reageert, dan stelt je dat gerust.
Tijdens de lessen babyzwemmen leer je onder water gaan met je kindje. Als je het zelf spannend vindt doe je er goed aan om dat tegen de begeleidster te zeggen zodat ze je extra aandacht kan geven.
Hoe vond jij het om met je baby onder water te gaan? Wat is voor jou het verschil tussen de eerste keren met je kind onder water gaan en nu, nu je misschien al een jaar of langer met je kind zwemt?
wat leuk en duidelijk uitgelegd
mijn opa (lepra arts) deed dat met mijn vader, gooide Nijsje pardoes in het water en hij werd later een kampioen zwemmer al in Djakarta! Ik ga de foto op mijn huismuur schilderen in Lismore New South wales, omdat daar overstromingen waren en ik blijvend wil laten zien, dat het water 14.4 m hoog kwam (voordat ik er ging wonen, hoor) met vissen en koraal erbij…